મા…શું કહું?
શું શું અનુભવી
રહું હું?
આ…ક્ષણો!... મા…જીવાઈ રહી
છે! ! !
તારી જ આપેલી બધી! તારા જ
સાનિધ્યમાં! જીવાતી અનુભવી રહું હું…
નાની નાની ઘડીઓમાં, ઘટનાઓ
કે દાયકાઓ જીવાતાં, અનુભવી રહું હું…
તીવ્રતમ ભાવ, ભાન ને ભીનાશમાં જીવાતાં, અનુભવી
રહું હું…
અસંખ્ય સ્મરણો! જે મનુષ્ય-મર્યાદાને અતિક્રમીને
જીવાયાં, અનુભવી રહું હું…
ઘડી-એ-ઘડી…જાણે તેં
જ બંધબેસતી, સાંગોપાંગ
મૂકી આપી, અનુભવી રહું હું…
શું આ અસ્તિત્વનાં-
મન, બુદ્ધિ, હ્રદય, પ્રાણ, તન, આ-તે! શું બધાં
જ એ ચોકઠાંમાં, મા?
એ ચકાસણી…ને એનાં
પછી શું કરી શકે આ ગ્રહણકર્તા, ‘મોરલી’?
બસ! સાષ્ટાંગદંડવત!...બે ખુલ્લી
હથેળીઓ!...સહ-અશ્રુધાર!...
બસ!
આભાર…આભાર…આભાર…
-
મોરલી પંડ્યા
જુલાઈ ૨, ૨૦૧૪
No comments:
Post a Comment