આ જિંદગી તો...

આ જિંદગી તો ખુલીને જીવવાનો શ્વાસ છે.

અટપટી થાય તો પણ નીડરતાનો અભ્યાસ છે.

પાંખો ખોલી, સ્થિર, તટસ્થતામાં વિસ્તરવાનું આભ છે.

જિંદગી નામક બિંદુને ઊંચેથી નિહાળવાનું ઊંડાણ છે…

સંતાડીને જીવવામાં; જીવન અધૂરપનો સ્વાદ છે,

ખુદનાં રહસ્યોથી ખુદને ઠગવાની શરૂઆત છે,

સ્વને વિભાજીત કરતો, ખોખલો, દંભનો પ્રકાર છે,

સમયે ન જળવાય સંતુલન, તો ખોવાયાં હોશોહવાસ છે…

આવી ઊભું એ સર્વ કર્મ, શીરોધાર્ય, યોગદાન છે.

સંકોચાઈને ક્ષીણ થવામાં ત્યાગ-વૈરાગનો ઉપહાસ છે.

મક્કમ બેફીકરાઈમાં જીવન ખેંચી જવાની ઊડાન છે.

જીવી જુઓ આમ પણ, જિંદગી, જીવવાનો વિશ્વાસ છે…

પારદર્શક જો અંદર-બાહર તો ‘મોરલી’ આધાર સર્વ-શક્તિમાન છે.

જીવવું તો  બધાં વચ્ચે, સંગે-જંગે, એ જ  ખરો સમર્પિત બળવાન છે…

- મોરલી પંડ્યા

ઓક્ટોબર ૧૫, ૨૦૧૪