મા, તું ક્યાં! ક્યાંય
ન હતી?
આ જીવન મળ્યું
છે સંસાર-સાથ સાથે, તારી સંગ જીવવાને ને
બંન્ને નક્કર, જન્મસિદ્ધ! તો તું
ક્યાં ક્યાં ન હોય!
મનસપટલ પર દ્રશ્ય બની એ પળ વીતેલા જીવાય, ‘કોણ’ ‘ક્યાં’ ‘શું’ ‘કેમ’ છતું થાય
ને સમજાય કે તું ક્યાં કેવી સાથે હતી!
યોગ્ય, સંજોગ બને-વ્યક્તિ મળે ને સમય જરૂરી કાર્ય શરૂ
અથવા પૂરું થાય ને અનુભવાય કે તું ક્યાં કેવું ગોઠવતી!
બસ મા! હવે તો ,
આત્માનો રસ્તો જીવવો બાકી!
તારી રાહ પર ચાલવો બાકી!
ભેળો સંઘ મળતો રાખી!
નીકળી હું આ સંસાર સાથે!
ને તું ક્યાં કેવું રક્ષણ આપતી!, માર્ગદર્શન દેતી!
ને તું કેટકેટલી વાર શીશ પસારતી!, આશીર્વાદ દેતી!
હું તો તારા ચરણોમાં મા!
પ્રણામ ‘મોરલી’ના મા!
-
મોરલી પંડ્યા
ફેબ્રુઆરી
૧૬, ૨૦૧૪
No comments:
Post a Comment