મા... ઊઠતી, બેસતી...

મા...

ઊઠતી, બેસતી, હરતી, ફરતી,

તમ સંગે જીવતી!

પછી એક દિવસ આવશે,

જવાનો દેહ છોડી!

કેવાં સ્વરૂપે-આકારે-પ્રકારે

હશે આ જીવ ફરી?

જરૂર તારાં પ્રકાશમાં રહેશે

મજબૂત ને શાંતિ ધરી.

ચૈત્યપુરુષ ને જીવાત્મા, લઈ

ચાલશે સત્યગતિ!

જરૂર તારાં ચૈતન્યરાહ પર

મળતી રહેશે પ્રગતિ.

આ જણ કેટલું સમજે, એની

રહી મર્યાદિત બુદ્ધિ!

તંતું સાંધેલો તું રાખજે, ન રહે

‘મોરલી’ વિખુટી.

-         મોરલી પંડ્યા

માર્ચ ૨૪, ૨૦૧૫