જીવનો જીવનક્રમ...

આત્મા હંમેશાં પ્રભુને વરેલો, પ્રભુ શરણું માણતો!

એ તો ઉછેર ને એના આધારે ગંઠાતા વલણોને કારણે

વચ્ચે ચણાતી જડ-જાડી દિવાલોમાં અટવાતો…

બાળપણમાં શારિરીક સાથે માનસિક-ભાવનાત્મક દરકાર અને

આધ્યાત્મિક અભિગમનો આધાર, સંગાથે પ્રેમ-શ્રદ્ધા જુએ વડીલ વર્તનમાં

તો એ વાતાવરણથી પણ જીવનો જીવનક્રમ રચાતો...

એ જોયેલું ને સમજેલામાંથી કર્મનો આધાર બનતો,

ક્રિયા-પ્રતિક્રિયા-પ્રતિભાવની પાછળનો ઉદ્દેશ બનતો,

આ જ બધાથી મન, બુદ્ધિ, પ્રાણ, હ્રદય સ્વાસ્થ્યના કારણો બનાવતો…

ના સમજાતું જેને; એ એક કે બીજામાં એનું દોષારોપણ ને

ભાગ્ય-પાપ-પુણ્ય પર નાખી ભાગતો ફરતો, 

ટૂંકો-મર્યાદિત-ક્ષણિક ઈચ્છાતૃપ્તિનો રસ્તો અહં સંતોષતો શોધતો…

વારંવારના પ્રયોગ પછી એ આંતરિક અણખણની; જે આત્મા સંકેત; અવગણનાનું કારણ મેળવતો...

પછી તો જન્મોજન્મ મનચક્કરમાં ભમતો, ભ્રમ-આભાસમાં જન્મો વિતાવતો,

ઉપરથી ‘મોરલી’ કેટલા જન્મો લેવા પડશે? - એ ભાવિ નિશ્ચિત બનાવતો…

પ્રણામ પ્રભુ!

-         મોરલી પંડ્યા

માર્ચ ૨૫, ૨૦૧૪