ન હોય એને જોઈતું; હોય એને શ્રેષ્ઠ ને
સર્વશ્રેષ્ઠને બીજાનું ગમતું રહેતું,
આ તે કેવું ચક્કર જીવન-ઘટક બની ફરતું રહેતું!
અસ્વસ્થને સ્વસ્થતા; સ્વસ્થને સુદ્રડ ને
તંદુરસ્તને નિષ્ક્રય રહેવું ગમતું,
આ તે કેવું ચક્કર દેહ-સામર્થ્યમાં ભમતું રહેતું !
એકલાને સાથ; સાથીમાં પ્રશંષક ને
મનગમતાસાથ છતાં બીજાનું કંઈક ખૂંચતું-ખટકતું,
આ તે કેવું ચક્કર માનસ-તત્વ બની ઘૂમતું રહેતું!
અજાણને જાણકારી;
જાણકારને જ્ઞાન ને
બુદ્ધિશાળીને અહંકાર-સ્પર્ધક બધે નડતું-દેખાતું,
આ તે કેવું ચક્કર જન્મોજનમ લેવડાવતું રહેતું!
પ્રભુ વિશ્વાસમાં નિષ્ઠા; સર્વને પ્રેમ નિઃસ્વાર્થ ને
દિવ્યશાંતિનો હ્રદયમાં વાસ
બસ! પછી ક્યાં રહ્યું આ કે તે ચક્કર; ‘મોરલી’
જીવાતું ફક્ત સીધું, સરળ, સ્પષ્ટ, સમૃધ્ધ સત્ય!
આભાર…
-
મોરલી પંડ્યા
માર્ચ ૪, ૨૦૧૪
No comments:
Post a Comment